Pierwsze moje skojarzenie z Anthem przywodzi na my¶l oryginalne Destiny, które ukaza³o siê na konsolach w 2014 roku. Obie gry wychodz± od bardzo uznanego studia, obie staraj± siê sprzedaæ nam ideê "gry jako us³ugi", obie te¿ w okolicach premiery s± ograbione z zawarto¶ci do go³ych po¶ladków. Po bli¿szej analizie znalaz³em jednak kilka ró¿nic - Destiny od samego pocz±tku posiada³ ciekawy klimat i rozbudowan± historiê ¶wiata, która umia³a gracza anga¿owaæ pomimo oczywistych problemów ze stabilno¶ci± i rozbudowaniem produkcji.
Anthem natomiast... W³a¶nie, co tak naprawdê ma w sobie Anthem?
Zauwa¿y³em, ¿e z wiekiem coraz wiêcej gier mi siê podoba. Mo¿e to wina pogarszaj±cego siê gustu, mo¿e po prostu staram siê skupiæ na tym, ¿eby spêdzaæ czas na dobrej zabawie. Wszyscy opluwali Destiny 2 - moim zdaniem jest bardzo fajny, zw³aszcza z ca³kiem du¿± baz± graczy na konsoli. Wielu okre¶la³o Vampyra pop³uczynami po Soulsborne - dla mnie by³ to ciekawy tytu³ klasy "B" i niez³a przek±ska przed kolejnym Vampire: The Masquerade, który ponoæ nadchodzi. S± jednak momenty kiedy nawet mnie pozostaje chwyciæ za wid³y i pochodniê, oraz przygotowaæ stos pod ¶cierwem, jakie zosta³o stworzone przez niegdy¶ wybitnych autorów. I niech mnie diabli, je¿eli Anthem nie jest w³a¶nie takim momentem.
Ca³o¶æ recenzji pod tym linkiem.
|
