Biały gołab wpuszczony w sidła nocy
Biała wolność skąpana w nienawiści
Krótka jak lot opadajacych lisci
Piękna jak żywot który Odys toczy
Skrywajace się drapiezne orły
Pośród mgieł uśpionego księżyca
Pochlaniajace ostatnie pióra wolnosci
Jak bombowce pod zdradziecką kopułą nocy
jak białe krzyże sunące przez Styks
Ich Dywizjon Pośród strachu i terroru kroczy
Grzyby wyrosły zaraz po deszczu z ciemności
Grzyby Zaniosły Bogom kolejny legion
Dusz bezbronnych w bunkrach skrytych
Grzybobranie skonczone, orzeł jest syty.

© 2010 Dionizos