Autor: Piotr Langenfeld
Tytuł: Szturm straceńców
Wydawnictwo: WarBook
Data wydania: 2015
Liczba stron: 320
ISBN: 978-83-64523-23-6

Przeczytałem szybko i z zainteresowaniem. Po pierwsze dlatego, że lektura autentycznie wciąga. Po drugie, nauczony doświadczeniem, szukałem fabularnych defektów. Bezskutecznie, klocki są porządnie dopasowane.

Ryzykowny, przynajmniej potencjalnie, eksperyment – Langenfeld pisze zakończenie cyklu Wolffa – można uznać za udany. Styl obu autorów - przezroczysty, użytkowy, nakierowany na opis akcji - jest na tyle podobny, że nie odczułem różnicy. Coś za coś jednak. Czytelnicy oczekujący czegoś więcej - oryginalności, zapadającej w pamięć frazy - mogą czuć się zawiedzeni.

Świat przedstawiony w kolejnym Warbooku, to końcówka alternatywnej II wojny światowej. Atak sowieckiej Rosji w 1941 roku zagroził istnieniu polskiego państwa. W oparciu o Rumunię udało się zorganizować obronę na ostatnim skrawku Rzeczypospolitej. Współpracująca z Sowietami III Rzesza, pod przewodnictwem Goeringa (Hitler nie żyje) próbuje nas dobić. Opisy akcji bojowych przeplatają się z tajnymi operacjami i dyplomatycznymi knowaniami. Działania Polaków, zwłaszcza te prowadzone we Francji i Japonii, zmieniają nieuchronny – jak mogłoby się wydawać – bieg wypadków.

Główny bohaterem jest powiązany z wywiadem lotnik, Marek Bagiński. Dzięki tej postaci autor może swobodnie wędrować po Europie; od Finlandii, przez Szwecję i Londyn, aż po Białoruś. Jednak nawet on jest tylko konturem wypełnionym teksturą. Papierowy bohater to chyba największa słabość książki. Bywa ciężko, ale ostatecznie nasi leją tych złych, znanych z historycznych podręczników. W ten sposób autor kupuje emocje czytelnika. W sumie tanio. Kto by nie chciał, żebyśmy niegdyś dali radę Ruskim i wymłócili Niemców? Mniej podatnym na patriotyczną egzaltację jednak odradzam.

© 2015 Zrecenzował Jerzy 'Jerzy' Kubok