Odnośnik do nowiny na Stronie Głównej (https://trzynasty-schron.net/index.php?action=news&sub=vievkom&uniq=news_5d55827abea48) / Odnośnik do nowiny na Stronie Głównej (https://trzynasty-schron.net/nowina,5d55827abea48.html)
(https://trzynasty-schron.net/spacer.gif)
(https://trzynasty-schron.net/obrazki/nowiny/landsbergon_2019_01.jpg)
Trzeci numer Gorzowskiego Magazynu Fantastycznego LandsbergON, który jest wydawany przez Stowarzyszenie na rzecz Innowacji Społecznych NOVUM, tym razem zawiera w sobie teksty związane z tematyką grozy 👻
W klimat poszczególnych tekstów czytelnika wprowadza wstępniak redaktora naczelnego Mariusza Sobkowiaka. Z tekstu możemy się też dowiedzieć o kłopotach, jakie dotykają tego typu społeczne projekty. Czyli o problemach związanych z finansowaniem druku i składu.
Również i następny tekst, opowiadanie Z Bogiem zostało napisane przez Sobkowiaka. Choć tekst jest krótki, bo na dwie strony, hmm... ocieka klimatem słowiańskich mitów, zetkniętych z chrześcijańską codziennością życia na wsi.
W Dziwadle Łukasza Piotrowskiego również można wyczuć lekką nutkę słowiańskich czarów i guseł, zręcznie wpisanych w motyw klasowej ofiary mniej lub bardziej zręcznie eksploatowany przez popkulturę. W przypadku tego tekstu jest to dość zręcznie.
Karol Wojdyło w krótkim tekście Żałoba pokazuje czytelnikowi zgubne skutki przesiadywania na cmentarzu, nie mogąc pogodzić się ze stratą bliskiej osoby.
Króciutki tekst G. Kwaśniewskiej O miejskim kacie, który szukał... żony ma tą wadę, że jest... króciutki. Aż się prosi, by rozwinąć temat wymierzania kar i sprawiedliwości w dawnym Gorzowie Wielkopolskim, w kontekście problemów sercowych osoby to wykonującej.
Ostatnim tekstem fabularnym jest Lokal samotnych Sebastiana Siudy, w którym - a jakże, samotny - bohater, natrafi na wybrankę swojego serca. A do tego nawet na jej siostry. Będzie grubo.
Poza tym w kolejnym LandsbergONie znalazł się wywiad z Jackiem Radzymińskim z fanpage Mówi wieko (https://www.facebook.com/mowiwieko/). Postmodernistyczny w swojej wymowie tekst, pokazuje nam że nawet wierzący katolik może tematykę grozy traktować jak dobrą, popkulturalną zabawę.
Na deser zostają zdjęcia Krzysztofa Szmytkiewicza, Marcina Skiby oraz grafiki Beaty Patrycji Klary i Edwina Bortkiewicza.