Autor Wątek: Kto ma pszczoły, ten ma miód...  (Przeczytany 4192 razy)

Hugo1979

  • St. chorąży sztab.
  • *
  • Wiadomości: 448
Kto ma pszczoły, ten ma miód...
« dnia: 16 Lipca 2010, 12:35:42 »
...kto ma dzieci, ten ma smród;)

Niby wiemy takie rzeczy od dawien dawna, ale naukowcy musieli to po swojemu udowodnić, zbadać i wyciągnąć naukowe wnioski ;) Inna sprawa czy teraz nam łunia nie wprowadzi recept na miód ;) :P

Cytuj
Dobroczynne właściwości miodu znane są od lat. Ma właściwości antybiotyczne, przeciwzapalne, wykrztuśne i odnawiające. Miód docenili też naukowcy. Od dawna wiadomo, że działa on podobnie jak antybiotyk. Do tej pory nie odkryto, jaki mechanizm to powoduje. Udało się to dopiero niedawno.


Odkrycia dokonał zespół pod kierunkiem prof. Sebastiana Zaata z Wydziału Mikrobiologii Uniwersytetu w Amsterdamie. Wykazał on, że silne właściwości bakteriobójcze posiada białko defenzyna-1, które dostaje się do miodu dzięki pszczołom. Wyniki badań opublikowano w czasopismie „Journal of the Federation of American Societies for Experimental Biology”.


Naukowcy testowali działanie miodu na bakteriach wywołujących choroby i już uodpornionych na wiele antybiotyków, m.in. Bacillus subtilis, Escherichia coli, Staphylococcus aureus. Badania wykazały, że giną one, gdy do 10 mililitrów roztworu z bakteriami dodaje się od 1 do 2 mililitrów miodu. Wyeliminowano więc poszczególne składniki miodu, aby stwierdzić, które z nich nie mają wpływu na bakteriobójcze działanie. Po usunięciu defenzyny-1 bakteriobójcze działanie miodu spadło prawie do zera.


Defenzyny to grupa białek występujących u kręgowców i owadów. Odgrywają podstawową rolę w funkcjonowaniu systemu odpornościowego. Naukowcy podkreślają ważną rolę miodu w zapobieganiu wielu chorobom i w leczeniu infekcji, zwłaszcza tych wywołanych przez bakterie uodpornione na antybiotyki. Planują uzyskanie antybiotyku miodowego. Jego działanie będzie się opierać na defenzynie, która i tak jest obecna w układzie odpornościowym. Zanim to nastąpi, możemy sami skorzystać z dobroczynnego działania miodu. Co daje miód?


Miód jest źródłem węglowodanów, witamin z grupy B, witaminy A, C i K oraz wielu składników mineralnych, przede wszystkim żelaza, manganu, kobaltu i magnezu. Zawiera olejki eteryczne, barwniki, bioflawonoidy, enzymy oraz substancje bakteriobójcze. Stosowany jest oczywiście w kuchni, ale również działa leczniczo i kosmetycznie. Skład miodu i jego zastosowanie zależy od gatunku roślin, z których pszczoły zbierają nektar lub spadź. 100 g miodu dostarcza ok. 325 kcal.


Miód powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, a także rozszerzenie naczyń wieńcowych. Przyczynia się do zahamowania procesu miażdżycowego. Wzmacnia siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego. Wpływa na układ oddechowy. Ma właściwości antybiotyczne, przeciwzapalne, wykrztuśne i odnawiające. Obniża również toksyczne działanie alkoholu, nikotyny. Miód działa ochronnie na wątrobę, zwiększa wydzielanie żółci. Miód normalizuje zaburzoną czynność wydzielniczą i motoryczną żołądka. Przyspiesza również gojenie powierzchni błony śluzowej żołądka i dwunastnicy poprzez wchłanianie wody z chorej tkanki i działanie przeciwzapalne. Miód pobudza czynność wydzielniczą i motoryczną jelit.


Wytwarzane są różne rodzaje miodu. Każdy z nich ma działanie antybakteryjne, regenerujące, wzmacnia odporność. Stosuje się go więc w leczeniu wielu schorzeń. I tak np. miód:
wielokwiatowy – wzmacnia odporność, dodaje energii i witalności; doskonały na przeziębienie, wykorzystywany w leczeniu alergii, kataru siennego i chorobach serca;
akacjowy – polecany jest dla diabetyków i przy schorzeniach układu pokarmowego;
lipowy – działą przy grypie, przewlekłym przeziębieniu i kaszlu, działa uspokajająco, wykrztuśnie i nasennie;
rzepakowy – pomocny przy chorobie dróg żółciowych i miażdżycy, wzmacnia mięsień sercowy, leczy niewydolność krążenia;
gryczany – uzupełnia niedobory żelaza, używany przy zapaleniu nerek i nadciśnieniu;
spadziowy – stosowany w chorobach dróg oddechowych, zapaleniu płuc, cukrzycy, astmie, przy katarze;
wrzosowy – schorzenia dróg moczowych i prostaty, zapalenie gardła;
faceliowy – dobry przy przeziębieniach i nieżycie żołądka.